คำกล่าวจากอิมามริฎอ (อ.):
“จงสอนเด็กให้เขามอบทานด้วยมือของเขาเอง ไม่ว่าจะเป็นเศษขนมปังเล็ก ๆ หรือสิ่งเล็กน้อยเพียงใดก็ตาม เพราะทุกสิ่งที่มอบเพื่อพระเจ้า แม้จะน้อยนิด แต่หากทำด้วยเจตนาบริสุทธิ์ ย่อมมีคุณค่ายิ่งใหญ่”
คำกล่าวนี้สะท้อนถึงความสำคัญของการสอนให้เด็กเรียนรู้ถึงการให้ตั้งแต่วัยเยาว์ และการให้ในที่นี้ไม่ได้หมายถึงเพียงมูลค่าของสิ่งของที่มอบให้ แต่คือ “เจตนาที่บริสุทธิ์” ในการทำเพื่อพระเจ้า
1. การให้…พื้นฐานของความเมตตาในหัวใจเด็ก
เด็กเปรียบเสมือนผ้าขาว การที่เราปลูกฝังให้เขาเรียนรู้ถึงความสำคัญของการให้และการช่วยเหลือผู้อื่นจะช่วยหล่อหลอมให้เขาเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่มีจิตใจเอื้อเฟื้อ การให้ของเด็ก ไม่จำเป็นต้องเป็นสิ่งของมีมูลค่ามากมาย แต่ความบริสุทธิ์ในหัวใจของเด็กต่างหากที่ทำให้การกระทำนั้นมีความหมาย
2. สอนให้เด็กเห็นคุณค่าของการเสียสละเล็กน้อยเพื่อประโยชน์ใหญ่
การที่เด็กยอมมอบสิ่งเล็กน้อยของเขาให้ผู้อื่น เช่น ขนมที่เขารัก หรือเงินที่เขาเก็บไว้ซื้อของเล่น นั่นเป็นการฝึกฝนจิตใจให้รู้จักเสียสละและแบ่งปัน
3. เจตนาบริสุทธิ์…หัวใจของการให้
ในคำกล่าวของอิมามริฎอ (อ.) ท่านชี้ชัดว่าความสำคัญไม่ได้อยู่ที่ปริมาณของสิ่งที่มอบให้ แต่อยู่ที่เจตนาบริสุทธิ์ของผู้ให้ การให้เพื่อพระเจ้า แม้จะน้อยนิด ย่อมมีคุณค่ายิ่งใหญ่ เพราะพระเจ้าไม่ได้วัดจากมูลค่าทางวัตถุ แต่พระองค์วัดจากจิตใจของเรา
4. วิธีการปลูกฝังในชีวิตประจำวัน
• สอนให้ลูกมอบทานหรือของใช้ที่เขาไม่ต้องการให้กับผู้ยากไร้
• ให้ลูกช่วยพ่อแม่เลือกสิ่งของบริจาคในโอกาสสำคัญ
• ยกตัวอย่างจากเรื่องราวของบุคคลในศาสนาที่เคยช่วยเหลือผู้อื่นด้วยเจตนาบริสุทธิ์
การปลูกฝังความเป็นคนที่มีจิตใจเมตตาและรู้จักให้ตั้งแต่วัยเยาว์ คือการสร้างสังคมที่อบอุ่นและมีความเห็นอกเห็นใจกัน การให้ด้วยเจตนาบริสุทธิ์ไม่ได้เป็นเพียงการมอบสิ่งของ แต่เป็นการมอบความรักและความห่วงใยที่แท้จริง ซึ่งไม่เพียงแต่สร้างความสุขให้กับผู้รับ แต่ยังหล่อเลี้ยงหัวใจของผู้ให้อีกด้วย
เราทุกคนต่างสามารถเป็นสื่อกลางแห่งความเมตตาของพระเจ้าได้ ขอเพียงมีเจตนาบริสุทธิ์ในการให้และช่วยเหลือผู้อื่นเสมอ
