เป็นที่ทราบกันดีสำหรับมุสลิมว่าในอัลกุรอานมี 29 ซูเราะฮ์ที่ขึ้นต้นด้วยตัวพยัญชนะอาหรับที่เขียนแยกออกจากกัน โดยไม่เป็นประโยค ยกตัวอย่างเช่น الم (อาลิฟ ลาม มีม) يس (ยาซีน) หรือ حم (ฮามีม) พยัญชนะเหล่านี้ในศัพท์ทางวิชาการด้านอุลูมกุรอานเรียกว่า “อักษร มุก็อฏฏออาต”
อักษร มุก็อฏฏออาต เป็นหนึ่งในความเร้นลับของอัลกุรอานที่บรรดานักวิชาการตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบันถกเถียงกันมาเป็นเวลาช้านาน จนกระทั่งในปัจจุบันมีข้อเขียนและบทความเกี่ยวกับพยัญชนะเหล่านี้มากมาย
แต่เป็นที่น่าสังเกตุว่า ถ้าเราย้อนไปดูในประวัติศาสตร์ ก็จะพบว่าไม่มีชาวอาหรับหรือผู้ต่อต้านศาสนาอิสลามและท่านศาสดามุฮัมมัด (ศ็อล ฯ) คนใดเย้ยหยันอัลกุรอานด้วยพยัญชนะเหล่านี้เลย จึงทำให้เห็นได้ว่าพวกเขาทราบกันดีถึงความเร้นลับในตัวพยัญชนะเหล่านี้ที่มีอยู่ในอัลกุรอาน
เพื่อทำความเข้าใจเกี่ยวกับอักษร มุก็อฏฏออาต ผู้เขียนจะขอนำเสนอทัศนะของบรรดานักวิชาการด้านอุลูมกุรอานบางส่วน พร้อมหลักฐานของแต่ละทัศนะ
ทัศนะที่ 1
อักษร มุก็อฏฏออาตเป็นความเร้นลับของอัลกุรอาน และไม่มีสิทธิ์ที่มนุษย์คนใดจะสามารถรับรู้และเข้าใจได้ มีคำกล่าวจากท่าน อะบูอามิร บิน ชัรฮะบีล ชุอ์บี เป็นชนรุ่นตาบิอีน (เสียชีวิตปี ฮ.ศ. 104) ว่า “เรามีความเชื่อเกี่ยวกับอักษรเหล่านี้เพียงสิ่งที่เราเห็นภายนอกเท่านั้น ส่วนความเร้นลับของมันเราขอมอบให้เป็นสิทธิ์ของเอกองค์อัลลอฮ์ (ซบ.) แต่เพียงพระองค์เดียวเท่านั้น”
ทัศนะที่ 2
พยัญชนะเหล่านี้เป็นพยัญชนะธรรมดาทั่วไป ไม่มีความหมายและความเร้นลับใด ๆ เลย สาเหตุที่อัลกุรอานนำพยัญชนะเหล่านี้มาไว้ในอัลกุรอานไม่มีอะไรมากไปกว่า การให้อัลกุรอานมีคุณลักษณะด้านการออกเสียงที่สวยงามเท่านั้น
( ทัศนะนี้ถูกกล่าวไว้ใน ตัฟซีร อัลกัชชาฟ เล่ม 1 หน้า 29 – 31 ของท่าน ซะมัคชะรีย์ )
ทัศนะที่ 3
อักษรเหล่านี้เป็นตัวบ่งบอกจำนวนพยัญชนะนั้น ๆในซูเราะฮ์ต่าง ๆ เช่น ซูเราะฮ์ เกาะลัม ที่ขึ้นต้นด้วยพยัญชนะตัว นูน บ่งบอกถึงพยัญชนะตัวนูนในซูเราะฮ์ดังกล่าวมีจำนวนมากที่สุด มีมากกว่าพยัญชนะอื่น ๆ ท่านญะลาลุดดีน สุยูฏีย์ กล่าวเกี่ยวกับเรื่องนี้ไว้ในหนังสือ มุอ์ตะริกุลอักรอน เล่ม 1 หน้า 71 ว่า
“ซูเราะฮ์ที่ขึ้นต้นด้วยอักษรมุก็อฏฏออาตไม่ว่าจะด้วยพยัญชนะใดก็ตาม จำนวนคำหรือพยัญชนะที่มีมากที่สุดในซูเราะฮ์นั้นก็คือพยัญชนะดียวกับอักษรมุก็อฏฏออาตนั่นเอง เช่นในซูเราะฮ์กอฟ ซึ่งเริ่มต้นด้วยพยัญชนะตัว กอฟ ก็จะมีจำนวนพยัญชนะตัวกอฟมากที่สุดในซูเราะฮ์นี้…..”
ทัศนะที่ 4
อักษรมุก็อฏฏออาต เป็นพยัญชนะภาษาอาหรับธรรมดา แต่ที่ถูกกล่าวไว้ในอัลกุรอาน ก็เพื่อต้องการที่จะชี้ให้เห็นว่า ความยิ่งใหญ่ของอัลกุรอานที่ทุกคนต่างยอมรับ ถูกร้อยเรียงมาจากพยัญชนะเหล่านี้ อีกทั้งเป็นสิ่งที่พิสูจน์ความมหัศจรรย์ของอัลกุรอานด้วย มหัศจรรย์ตรงที่ว่า จากพยัญชนะภาษาอาหรับธรรมดาเหล่านี้ถูกเรียบเรียงให้กลายเป็นประโยคที่มีความหมายยิ่งใหญ่ และสามารถซึมซับเข้าไปในจิตใจของมนุษย์ทุกคนได้ จากพยัญชนะธรรมดาเหล่านี้ถูกประกอบขึ้นจนเป็นประโยคที่ทำให้จิตวิญญานของมนุษย์ อิ่มเอิบ อ่อนไหว เมื่อได้ยินได้ฟัง
ทัศนะข้างต้นนี้เป็นทัศนะที่ถูกยอมรับในหมู่นักวิชาการด้านอุลูมกุรอานในปัจจุบัน
นักวิชาการกลุ่มนี้ได้นำหลักฐานมายืนยันถึงความถูกต้องของทัศนะดังกล่าว โดยได้นำเสนอรายงานฮะดีษจากหนังสือ ตัฟซีร อัลโบรฮาน เล่ม 1 หน้า 126 เป็นรายงานจากท่านอิมามซัยนุลอาบิดีน (อ.) กล่าวว่า
“ชาวกุเรชและชาวยิว ได้ดูถูกอัลกุรอาน โดยกล่าวว่า อัลกุรอานคือ เวทมนตร์คาถา เป็นสิ่งที่เขา (มุฮัมมัด) เสกสรรปั้นแต่งขึ้นมาเองแล้วอ้างว่าเป็นคำตรัสของพระผู้เป็นเจ้า อัลลอฮ์ (ซบ.) ทรงตรัสกับคนเหล่านี้ว่า “อาลิฟ ลาม มีม นี่คือ คัมภีร์ (ของพระเจ้า) โอ้มุฮัมมัด คัมภีร์ที่เราประทานให้กับเจ้า ถูกร้อยเรียงมาจากพยัญชนะอาหรับธรรมดานี่เอง”
และอีกฮะดีษจากหนังสือ บิฮารุลอันวาร เล่ม 2 หน้า 319 ฮะดีษที่ 3 เป็นรายงานจากอิมาม อะลี บิน มูซา อัรริฏอ (อ.) กล่าวว่า
“แท้จริงอัลลอฮ์ (ซ.บ.) ได้ประทานอัลกุรอานเล่มนี้ ด้วยกับพยัญชนะธรรมดาที่ชาวอาหรับใช้สนทนากัน และหลังจากนั้นพระองค์ก็ตรัสไว้ในอัลกุรอานว่า จงกล่าวเถิดมุฮัมมัด ถึงแม้ญินและมนุษย์จะรวมตัวกันที่จะนำโองการใดมาให้เหมือนกับอัลกุรอานพวกเขาก็ไม่มีความสามารถที่จะทำได้” ฮะดีษข้างต้นชี้ให้เห็นว่า ถึงแม้อัลกุรอานจะถูกเรียบเรียงมาจากพยัญชนะธรรมดาจนเป็นประโยคที่ยิ่งใหญ่สำหรับมนุษย์ทุกคน แต่ก็ไม่มีใครสามารถทำได้อย่างอัลกุรอาน
อีกประเด็นหนึ่งที่เป็นประเด็นที่น่าสนใจเกี่ยวกับ อักษรมุก็อฏฏออาต ก็คือว่า ถ้าเราสังเกตุโองการต่าง ๆ ที่เริ่มต้นด้วยพยัญชนะเหล่านี้ จะเห็นว่าประโยคต่อมาหลังจากนั้นจะเกี่ยวข้องกับอัลกุรอานทั้งสิ้น ยกตัวอย่าง เช่น
โองการที่ 1 ซูเราะฮ์ฮูด ที่กล่าวว่า
الر كِتَابٌ أُحْكِمَتْ آيَاتُهُ ثُمَّ فُصِّلَتْ مِنْ لَدُنْ حَكِيمٍ خَبِيرٍ
อะลีฟ ลาม รอ คัมภีร์ที่โองการทั้งหลายของมันถูกทำให้รัดกุมมีระเบียบ แล้วถูกจำแนกเรื่องต่างๆ อย่างชัดแจ้ง จากพระผู้ทรงปรีชาญาณ ผู้ทรงตระหนักยิ่ง
หรือโองการที่ 1 ซูเราะฮ์ นัมล์ ที่กล่าวว่า
طس تِلْكَ آيَاتُ الْقُرْآنِ وَكِتَابٍ مُبِينٍ
ฏอ ซีน เหล่านี้คือโองการทั้งหลายของอัลกุรอาน และคัมภีร์อันชัดแจ้ง
หรือโองการที่ 1 – 2 ซูเราะฮ์ อัสสะญะดะฮ์ ที่กล่าวว่า تَنْزِيلُ الْكِتَابِ لا رَيْبَ فِيهِ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِينَ الم
อะลิฟ ลาม มีม การประทานลงมาของคัมภีร์นี้ไม่มีข้อสงสัยใด ๆ ในนั้น จากพระผู้อภิบาลแห่งสากลโลก
โองการเหล่านี้ชี้ให้เห็นว่าพยัญชนะเหล่านี้แสดงถึงความยิ่งใหญ่ของอัลกุรอานอีกทั้งแสดงถึงความมหัศจรรย์ของอัลกุรอานอีกด้วย
ท่านผู้อ่านที่รัก อัลกุรอานที่เป็นธรรมนูญแห่งชีวิต เป็นยาบำบัดโรคทางจิตใจ และเป็นทางนำให้มนุษย์รอดพ้นจากวังวนแห่งความเลวร้ายทั้งปวง ถูกร้อยเรียงมาจากตัวพยัญชนะภาษาอาหรับธรรมดานี้ แต่ความยิ่งใหญ่ของอัลกุรอานอยู่ตรงที่ว่า ผู้ร้อยเรียงคือ พระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงยิ่งใหญ่นั่นเอง
