ทรัพย์สินไม่ได้บ่งบอกถึงความเป็นที่รักของพระเจ้า

ในหลายยุคหลายสมัย มนุษย์มักจะตีความความสำเร็จในชีวิตด้วยปัจจัยทางวัตถุ ทรัพย์สิน และความมั่งคั่ง แต่แท้จริงแล้ว การมีทรัพย์สินไม่ได้หมายความว่าผู้นั้นเป็นที่รักของพระเจ้า หรือเป็นผู้ที่ได้รับการนำทางไปสู่ความสำเร็จทางจิตวิญญาณ บรรดานบีที่พระเจ้าได้ส่งมาเตือนมนุษย์ ต่างก็สอนว่าคุณค่าของมนุษย์ไม่ได้อยู่ที่จำนวนทรัพย์สินที่มีอยู่ ฟาโรห์ในสมัยของท่านนบีมูซาได้พยายามนำเสนอความเข้าใจผิดนี้ โดยเชื่อว่าผู้ที่มีอำนาจและความมั่งคั่งจะต้องเป็นที่รักของพระเจ้า และเป็นผู้นำที่แท้จริง

ฟาโรห์และการปฏิเสธมูซา

ในอัลกุรอาน ซูเราะฮ์ อัซซุครุฟ อายะห์ที่ 53 ฟาโรห์ได้ตั้งคำถามเกี่ยวกับความเป็นศาสดาของท่านมูซา โดยกล่าวว่า “ถ้าเขาพูดจริง ทำไมสร้อยข้อมือทองคำถึงไม่ถูกมอบให้แก่เขา หรือทำไมทูตสวรรค์ไม่มากับเขาเพื่อยืนยันคำพูดของเขา?” ฟาโรห์พยายามใช้หลักการที่ผิดในการวัดคุณค่าของผู้นำศาสนา โดยเชื่อว่าความมั่งคั่งและการมีสิ่งเหนือธรรมชาติมารับรองเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับผู้นำศาสนา การตั้งคำถามดังกล่าวแสดงถึงการปฏิเสธความจริงที่ท่านมูซานำมา และฟาโรห์หวังว่าการตั้งคำถามนี้จะทำให้ประชาชนลดความเชื่อมั่นในท่านมูซา

ทรัพย์สินและคุณค่าของมนุษย์

คำถามเช่นนี้ยังคงมีอยู่ในยุคปัจจุบัน หลายคนอาจตั้งข้อสงสัยว่าทำไมถ้าเรามีความเชื่อที่ถูกต้อง แต่สภาพเศรษฐกิจของเรายังไม่ดี หรือทำไมความช่วยเหลือจากพระเจ้าไม่มาถึงเรา? ในความเป็นจริง หนึ่งในคำสอนสำคัญของบรรดานบีคือการที่คุณค่าของมนุษย์ไม่ได้ขึ้นอยู่กับจำนวนทรัพย์สินที่มี แต่ขึ้นอยู่กับการกระทำ ความประพฤติ และความศรัทธา การมีทรัพย์สินไม่ได้หมายความว่าผู้นั้นเป็นผู้นำทางหรือเป็นที่รักของพระเจ้าเสมอไป และในทางตรงกันข้าม ความยากจนก็ไม่ได้หมายความว่าผู้นั้นถูกลงโทษจากพระเจ้า

ทรัพย์สินและบททดสอบของพระเจ้า

พระเจ้าใช้ทรัพย์สินเป็นเครื่องมือในการทดสอบมนุษย์ พระองค์ให้ทรัพย์สินแก่บางคนเพื่อทดสอบว่าพวกเขาจะนำทรัพย์สินนั้นมาใช้ในทางที่ดีหรือไม่ และให้ความยากจนแก่บางคนเพื่อดูว่าพวกเขาจะอดทนต่อบททดสอบนี้หรือไม่ ทรัพย์สินอาจเป็นการลงโทษสำหรับบางคน และเป็นความเมตตาสำหรับบางคน ขึ้นอยู่กับการที่พวกเขานำมาใช้และพฤติกรรมของพวกเขาในชีวิต

พระเจ้าและความช่วยเหลือทางธรรมชาติ

อีกหนึ่งประเด็นที่ฟาโรห์ได้กล่าวถึงคือการถามว่าทำไมทูตสวรรค์ไม่มากับท่านมูซาเพื่อยืนยันคำพูดของเขา แต่ความจริงแล้ว พระเจ้าได้เลือกบรรดานบีจากท่ามกลางมนุษย์ เพื่อที่พวกเขาจะสามารถสัมผัสถึงปัญหา ความต้องการ และความทุกข์ยากของมนุษย์ และสามารถเป็นแบบอย่างในทางปฏิบัติได้ การเลือกท่านมูซาเป็นนบีจึงไม่จำเป็นต้องมีสิ่งเหนือธรรมชาติมายืนยันเสมอไป พระเจ้าได้สนับสนุนท่านมูซาผ่านปาฏิหาริย์และการกระทำทางเหนือธรรมชาติมากเพียงพอแล้ว

แต่สิ่งที่พระเจ้าต้องการจริงๆ คือให้มนุษย์ดำเนินชีวิตอย่างเป็นธรรมชาติและใช้ความรู้ ความสามารถ และทรัพยากรที่มีอยู่ในการแก้ปัญหาในชีวิต แม้ในบางครั้งที่พระเจ้าเห็นสมควร พระองค์จะให้ความช่วยเหลือทางเหนือธรรมชาติมา แต่ก็ไม่ใช่สิ่งที่ต้องการให้เกิดขึ้นตลอดเวลา การพึ่งพาความช่วยเหลือจากพระเจ้าโดยไม่ลงมือทำเองอาจจะทำให้มนุษย์ไม่พัฒนาและไม่เรียนรู้การแก้ไขปัญหาในชีวิตอย่างมีสติปัญญา

ดังนั้น ฟาโรห์ที่พยายามใช้ความมั่งคั่งและอำนาจเพื่อวัดคุณค่าของผู้นำศาสนาเป็นตัวอย่างหนึ่งของการตีความที่ผิดพลาด ทรัพย์สินและความมั่งคั่งไม่ใช่สิ่งที่บ่งบอกถึงความเป็นที่รักของพระเจ้า แต่เป็นเพียงเครื่องมือในการทดสอบมนุษย์ ความสำคัญอยู่ที่การกระทำ ความเชื่อ และการนำหลักการศาสนามาปฏิบัติในชีวิตประจำวัน